De eerste dagen

Nog één keer zwaaide ik naar m'n ouders en Jehan en ik verloor ze uit het oog. Ik was voorbij de paspoortcontrole en had me onwijs groot gehouden tegenover mijn ouders en m'n lieve vriendje. Geen kick gaf ik. Dat was anders toen ik door de hal van Schiphol liep. Het enige waar ik op lette waren de borden met de gatenummers er op. G4 moest ik hebben. Verder keek ik niet op of om. De tranen rolden over mijn wangen, ik had een enorme steek in m'n maag en het enige wat ik kon denken was, waarom in hemelsnaam ga ik in mijn eentje naar de andere kant van de wereld? Waarom laat ik mijn fijne leventje in Nederland achter om alleen rond te gaan reizen? Er gingen enorm veel gedachten en emoties door me heen. Droog hield ik het niet, maar na ongeveer 18 uur (inclusief overstap in Newark) kwam ik aan in Lima, Peru.

Aangekomen in Lima stond ik in een hal, waar honderden mensen waren. Mensen met bordjes waar namen op stonden en families. Ik zocht het bordje met mijn naam, maar deze kon ik niet vinden. Ik wist toch zeker dat er iemand zou zijn om mij op te halen, al had ik geen idee naar welk hostel ik zou gaan. Nadat twee vrouwen me een slaapplek aanboden, 2,5 uur te hebben gewacht en heel wat tranen verder, was daar een meisje. Ze had geen idee wat er gaande was, maar ze zei dat het goed zou komen. Samen hebben we gekeken naar een hostel, zij heeft voor mij gebeld. Ik ben de taxi ingegaan naar het hostel. Midden in het centrum van Lima.

De volgende dag heb ik heerlijk in de lobby doorgebracht met gratis wifi. Eind van de middag werd ik opgehaald door Carlos. Hij zou me Lima laten zien. Ik stapte het busje in en daar zaten 4 vrienden van hem, waarvan 3 Peruanen en een Amerikaan. We hebben door de drukke straten van Lima gelopen. Veel zwervers, veel muziek en veel gezelligheid. Wat een sfeervolle stad en wat een cultuurschok. In de avond zette Carlos me af bij een familie, terwijl ik dacht dat ik in een hostel zou slapen. Deze familie verhuurt kamers en ik had een kamer voor mezelf, met een kingsize bed en een eigen badkamer. Wat een luxe!

Gisterochtend kreeg ik surfles van Carlos. Om 9 uur stond hij op me te wachten en ik vond het erg spannend. Gek genoeg pikte ik het aardig snel op en de zee was heerlijk! Om 11 uur was ik terug op de kamer en die middag zou ik met de bus naar Cusco gaan, een busreis van 21 uur, in m'n eentje. Ik zat daar onwijs tegenop.

Eenmaal in de bus, viel het allemaal reuze mee. Vliegtuigmaatschappijen kunnen hier een voorbeeld aan nemen. Stoelen die je volledig naar achteren kan zetten, een voetenbankje waardoor je bijna een bed creëert, een schermpje waar je niet alleen films op kan kijken maar zelfs mee op internet kan. Naast mij zat een vrouw uit New Jersey, die, als je het mij vraagt, net iets te hard meeleefde met de films die ze keek. 'Yeah kill him. Come on!'

Ondertussen zit ik in een hostel in Cusco. Vandaag staat er weinig op de planning en morgen zal ik even de buurt verkennen. Donderdag gaat het grote werk beginnen, dan zal ik 4 dagen lang de Inca Trail doen naar Machu Picchu. Wat een tocht wordt dat.